2002'de basladigim dijital çalismalarim günümüzün çagdas sanati içerisinde farkli yöntemlerin teini sorgulayan, plastik sanatlara iliskin deneysel yöntemler dahilinde yeni bir asinin tutmasini saglamaya yönelik bir olusumun ürünleridir. Bu yöntem, çagdas Türk sanati içerisinde - ne yazik ki- yanlis ve eksik kullanilmisliktan dolayi, geçen tüm bu süreç içerisinde kendi iktidarini dar tutarak karsinda farkli ve çok sesli yapilarin da var olabilecegini göz ardi eden kati görüslerin hedefi olmaktan öteye gidememis, dogal olarak da bu görüsler tarafindan ötelenmeye maruz birakilmistir. Bunun sonucunda da uygulanmakta olan diger dijital ve deneysel üretimlerin fark edilmesinin önüne set çekilmesine olanak taninmistir. Bu hareketten yola çikilarak bakildiginda, bu alandaki çalismalarin ve deneysel yöntemlerin, mevcut üretimlerin yaninda bir davranis biçimi olarak benimsenmeleri ve çok sesliliklerin göz ardi edilmemeleri gerekir. Aksi takdirde, karsit tavirlar olusturularak yaratilmaya çalisan yapay çatismalar sonucunda, gelisen teknolojinin tüm sanatsal alanlarda getirdigi yeni ve güçlü olanaklardan yararlanilamayacak ve son tahlilde söz konusu platforma hiçbir sekilde açiklik ve netlik kazandirilamayacaktir. Pentür ve üç boyutlu çalismalarimin yanisira, son zamanlarda yogunlastigim dijital çalismalarim, aslinda, dayatilmak istenen bu ittifaka kisisel yanitimdir. Söyle ki: Sinema, heykel, resim, fotograf ve dijital baski gibi ayni düsünceyi söyleyebilen çok dilli, armonik bir yapi içerisine bunlarin tümünü dahil etme, yani özgünlügünü özgür birakarak var etme çabamin bir sonucu...
Bilgisayar teknolojilerinin sadece algisal gerçekligin üstünde yer alan bir alana hakim olduklari gibi sapkin bir var. Yani söz konusu teknolojilerin, bu hakimiyetin plastik sanatlardaki karsiligi olan "BILEK EMEGININ" yerini almasi insan üretimine göz koymasi bence sadece ütopik bir yaklasim.Bu görüsün yayginligina bir karsi-tez olarak ise ben, dijital aletler üzerinde uyguladigim modifikasyonlarin sonuçlarini kullaniyorum. Bu tutumumla da, bu alan içerisinde daha dar bir yerde kalarak "BIREYSEL ÇÖZÜMLEMELERIN ÖNEMINI" ve bu dogrultuda "YARATICI ÖZGÜN FIKIRLERIN GELISIMINI" desteklemis oluyorum. Önemsedigim görüslerin ve gerçeklestirdigim çalismalarin sonucunda, uygulamasinin dogru oldugunu düsündügüm en önemli ilke ise basilmis bir isin tekrarinin hiçbir surette -ne katlari ne de as katlari olarak- basilmayarak baski tekniklerinin çogaltilabilme özelliginin kirilmasi gerekliligi ve böylece pentür olusumundaki "TEKIL ÜRETIM" olma durumunun gerçeklesmesi esasini içeririr. Bunun, dijital baski sanatlarinin sergilenebilmesi, izlenebilmesi ve kalici deger tasimasi açisindan gerekli bir tavir olduguna inaniyorum. Sonuç olarak da benim bu girisimim, dijital tekniklerin plastik sanatlar içerisindeki yerinin ve kullanim seklinin gelecege dair farkli ve etkin elestiri mekanizmalarini devreye sokma, dijital üretimler için sergileme platformlarinin olusturulmasinin önemini kavratma ve akil ile bulusun "ÇAGDAS SANAT" içerisinde hür bir sekilde var olmasinin önünü açarak etkin bir rol oynamasini saglama "DIRENISIMDIR".
Ansen Atilla