x-ist, 9 Nisan - 9 Mayis, 2015 tarihleri arasinda Ansen’in yedinci kisisel sergisi No(ir)land'e ev sahipligi yapiyor.
No(ir)land, sanatçinin küçükken bolca karistirdigi ansiklopedi sayfalarindan aklinda kalanlarin, bugünkü gerçeklikle harmanlanmasindan olusan, senaristin bir çocuk, oyuncularin ansiklopedi görsellerindeki Viktoryan ve barok karakterler, mekanin ise "no land" oldugu bir diyar. Sanatçinin hayal dünyasi, aslinda bugün kaçip kurtulmak istedikleriyle harmanlanmis, alternatif bir gerçeklik olusturuyor. "No land"in aslinda içi bosalan bir dünyayi mi, yoksa var olan dünyadan kaçilan bir vatani mi anlattigini sorguluyoruz.
Hayal ve gerçege, geçmis ve gelecege ait olgular, bati literatürlü ansiklopedi görsellerine yedirilmis dogu referanslari, paradokslarla dolu bir distopyaya bizi davet ediyor. Futuristik bir çocuk kitabinin resimleri gibi, yine futuristik bir ansiklopedinin açiklamalarini yaninda istiyor.
Mekaniklesmis, burusmus, köseli formlar sanatçinin prizmatik mekan algisiyla birlesince biçimsel bir oyuna, yeni bir form arayisina dönüsüyor. Ansen'in her serisinde oldugu gibi, gizli politik referanslar oldukça yerinde kullanilmis; göze batmadan, dozunu asmadan kesfedilmeyi bekliyor.
Teknolojinin ve politikanin nefes alacak alan birakmadigi su “modern” dünyada, aslinda bu seri bir özüne dönüs, bir kaçis, bir hayal kurma firsati yaratiyor.
Ansen'in isikli kutular içinde sergiledigi isleri ise yeni çagin vitraylari olarak okunabilir. Arkadan isik alan dini temali portrelerin yerini, bu kez yapay bir "kutsal" isikla hayat bulan, mekanik ve robotik karakterler almis; bugünkü degerlerin sentetikligini vurguluyor.
Ali Simsek serginin katalog yazisinda No(ir)land'i söyle anlatiyor:
"No(ir)land, kara kita, kara ülke ya da "yok ülke"... Aslinda Silikon Vadisi'ne üsüsen hayaller, mitler ve kapatildigimiz kitalar üzerine bir masal anlatilan.
Ansen, 17. yüzyildan çizgi romanlara, çocuk illüstrasyonlarina, makine aksamlarina sizan Barok kivrimi, 2000'lerin "yeni ekonomisi" ve medyasiyla bulusturuyor. Dantelin, soguk, minimalist yüzeylere, robot köpeklere düsen gri gölgesini boyuyor Ansen...
Monolit barok iktidari gösteriyor; direnerek süzülen incecik umudu..."